De terugreis

Daar liggen we dan in onze kamer. Het is half zeven en we zijn beiden klaar wakker. Als we nu opstaan is het veel te vroeg. Het regent pijpenstelen. We kletsen wat en kijken wat op Facebook en we checken de reacties van reislogger nog eens. Echt bijzonder dat iedereen zo mee leeft. Wat ik alleen niet zo goed snap, is dat jullie ons allemaal zulke kanjers vinden en de prestatie zo knap vinden. Het puzzelt ons echt wat dan de enorme prestatie is. Voor ons is het echt iedere dag weer genieten van het wandelen, de natuur, het leven zonder stress, niets hoeven, behalve zorgen dat je eten hebt en een slaapplaats. Het wandelen levert zulke mooie dingen op, dat het puur genieten is en dat je de waarde van het leven veel bewuster meemaakt. Morgen zal ik jullie vertellen wat deze tocht ons opgeleverd heeft. Ook wil ik nog terug komen op de vraag:'Kun je die interne 'app' ook uitzetten?"

Om kwart voor acht besluiten we dan toch de rugzakken voor de laatste keer in te pakken. Dit keer zonder water, maar wel met 'dingegies'. Binnen onze familie betekent dit een flesje likeur dat je ijskoud serveert bij de koffie na heerlijk met zijn allen gegeten te hebben. 

We besluiten eerst een tentje te zoeken waar we tosta met een laatste Café Americano drinken. Daarna willen we toch nog naar de huiskamer van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Voordat je de Camino gaat lopen wordt je daar lid van. Dan kun je officieel als pelgrim de Camino gaan lopen en hierdoor ook goedkoop overnachten. Je krijgt dan ook een Pelgrimspaspoort waar je jouw stempels op kunt verzamelen. Bij de huiskamer aangekomen krijgen we een vers bakkie koffie. We delen onze verhalen en ik blijk de 150e pelgrim van dit jaar te zijn en wordt beloond met een certificaat. Weer 1 in de pocket. 

Om kwart voor tien wordt het toch echt tijd dat we richting de bus gaan lopen. Onderweg snellen we nog even een bakkerij in om brood voor onderweg te kopen. We halen net op tijd de bus naar de Aeroporto Santiago. Om precies 12.20 uur taxiet het vliegtuig naar de startbaan. Om 14.15 uur landen we al in Brussel. Gerrit en Niels staan ons op te wachten. Een emotioneel weerzien. In de auto zie ik Gerrit maar steeds sms-en. "Die is wat van plan", denk ik. Wanneer we thuis aankomen zie ik Gerrits zijn broer en schoonzus op de dijk staan, samen met de dochter van Magda. Binnen is alles versierd en ruikt het naar Spaanse tapas. Gerrit heeft de surprise party geregeld en iedereen heeft iets gemaakt. Wat een speciaal welkom. Het wordt een gezellige namiddag en avond.