De Camino lijkt al begonnen

Als ik wakker word, weet ik meteen dat ik vandaag met de hond en met de rugzak naar Goedereede ga om heerlijk een stuk over het strand te wandelen als oefening voor onze reis. Wel heb ik een hindernis te nemen. Afgelopen week hebben mijn bergschoenen het begeven. Nog geen jaar oud en de zolen begonnen los te laten. Hoe kon ik zonder de bonnetje ooit de schoenen inruilen. Uiteindelijk heb ik het bankafschrift nog kunnen vinden en heb ik meteen de zaak gebeld waar ik de schoenen had gekocht. 'Ja, mevrouw dan moet u toch echt even langskomen met de schoenen, want ik kan het van veraf niet beoordelen.' Dit begreep ik natuurlijk. Op naar Woerden. Om een lang verhaal kort te maken, de schoenen werden opgestuurd en dan waren er drie opties: Of de zolen worden opnieuw geplakt, of er worden nieuwe zolen onder gezet of ik krijg gewoon nieuwe schoenen. Hoe dan ook, ik ga straks met nieuwe schoenen op pad. Goed geregeld!

En dan nu Goedereede. Om half negen met de auto vertrokken en natuurlijk ontvangst van Magda met koffie en iets lekkers. Dat samen zijn van ons is niet goed voor de lijn hebben we al gemerkt. Maar goed, wel heel erg gezellig. Om een uur of tien op naar het strand van Ouddorp en heerlijk aan de wandel met rugzak, een hond die door het dolle heen is en geleende schoenen van Magda. De eerste twee uur gaat het lopen prima. Wel iets beknelde tenen, maar het was goed te doen. Maar het laatste uur was het echt niet leuk meer. Hup schoenen uit, en barvoets verder. Wat loopt dat raar zeg als je met een rugzak van 7 kg. op je rug op blote voeten gaat lopen. Maar goed, het motto is: Niet zeuren, gewoon doortrainen des te makkelijker wordt het in Portugal. Uiteindelijk hebben we toch nog zo'n 15 km gelopen. Geen blaren of andere blessures overgehouden en een heerlijke dag gehad. Wat wil een mens nog meer. Op naar de volgende training en hopelijk snel met nieuwe schoenen.