Meelopers

Vanacht hoorde ik Tina, een Nederlandse vrouw van 70 jaar, door de slaapzaal lopen. Ik keek op en hoorde haar zeggen dat Lyne, een Australische vrouw, ook 60 +, uit haar stapelbed was gevallen. Gelukkig had ze niets gebroken en lag ze weer in bed. Ik ben maar weer verder gaan slapen. Vanochtend om zes opgestaan en alvast mijn spullen gepakt en me klaargemaakt. Om kwart over zes heb ik na enige aarzeling toch Magda maar wakker gemaakt. Vandaag lopen we rond de 23 km. Dus best een eind. Als we aan ons ontbijt zitten vraagt een Poolse Duitser, Adam, of hij vandaag met ons mee mag lopen. Zijn vriend kan niet verder lopen. Ik zie dat hij hele dikke voeten en benen heeft. Natuurlijk mag Adam met ons meelopen. Wij zijn van plan om in Barro te stoppen. Adam wil nog een plaatsje verder.
Vlak voor half acht lopen we de Alberge uit en het is meteen klimmen vandaag.
In Ponte Nova, passeren we een oude Romaanse brug. Daarna gaat het algauw de bossen in en lopen we over paden langs wijnranken. Rond half 10 komen er een bakker in zijn auto tegen. Adam vraagt of wij ook brood willen en spreekt de bakker aan. Voor 80 cent een nog half warm stokbrood. De lunch voor vandaag is weer geregeld. We nemen bij de plaatselijke bushalte een pauze en proeven een stuk stokbrood. Heerlijk knapperig is het. Even de schoenen uit en na een kwartiertje weet verder richting Pontevedra. Een paar km verderop zien we een kapelletje langs de weg, Capella Sta. Marta. Hier maken we een foto en pikken nog even een stempel mee voor in onze pelgrimspaspoort. Om 10.50 uur zijn we al in Pontevedra. Bij een Alberge genieten we van een heerlijke koffie met tortilla. Meteen maar even inslaan voor vanavond want Spanje is in de ban van de dag van de arbeid vandaag. Alles is gesloten.
Pontevedra heeft een mooi centrum. Op het plein in het centrum is er een 1 mei viering. Nog even gekeken en gefilmd en onze weg weer vervolgd richting Barro.
Nog ongeveer 11 km. We zijn snel vandaag. Na de middag krijg ik toch weer last van mijn voeten. Even met de scenar behandelen niet het gaat weer. Terwijl we bij een soort wasbassin aan het uitrusten zijn, zien we ineens Elisabeth aankomen, de Zweedse die we een paar dagen eerder hebben ontmoet. Ook zij loopt met ons mee richting Barro. Tegen half drie komen we aan in Barro. Erg moe maar bij het zien van de Alberge helemaal voldaan. Een knus gebouw en een gastvrije eigenaar die vanavond voor 7 euro voor ons kookt. Heerlijk!!