Ontbijt is nog best lastig!

Vanochtend weer vroeg wakker. Ik zie dat Magda nog slaapt, maar ik besluit me toch maar vast aan te kleden. Zal niet zo lang duren voordat ze ook opstaat. En dat blijkt ook zo te zijn. Als ik vraag hoe het met haar gaat, hoor ik dat ze zich nog beroerder voelt dan gisteren. Vervelend! We zetten eerst water op voor een kop heet water en eten een paar digitives met cholade om het eerste uur voor het ontbijt door te kunnen komen. Als we naar buiten willen gaan merken we dat de deur op slot zit. Dit zou niet het geval moeten zijn. Er is ook geen beheerder te bekennen dus wat nu. Ik stel voor om door het raam naar buiten te klimmen en bedenk me ineens dat er misschien wel een sleutel in het kartonnen doosje ligt, welke de beheerder pakte toen hij ons gisteren inschreef. Yes, twee sleutelbosjes. De tweede sleutel paste en we konden onze tocht voortzetten. Vlak voordat we weg wilden lopen werden we nog aangesproken door een van de twee Oostenrijkse meiden. Zij stonden vannacht voor een gesloten deur toen ze naar binnen wilden. Waarschijnlijk had een van de muzikanten van gisteravond de de deur perongeluk op slot gedaan. De Oostenrijkse meiden waren door het raam naar binnen geklommen.
Als we de deur uit gaan blijkt het erg koud te zijn. Er staat een straffe noord oosten wind.
Als het goed is komen we over 6km een koffietentje tegen. Maar helaas geen koffie en ook nergens een bakker. Dan nog maar een paar digitives en water. Wel komen we een vrouw tegen die ons verteld dat er over 4 km een café is waar we koffie kunnen drinken. Nou nee hoor,geen café en al helemaal geen koffie. Dan maar weer verder. Opeens duikt er een oudere man op een racefiets op. Hij stopt bij ons en vraagt of we naar Santiago gaan. Ook vraagt hij waar we vandaag eindigen. We vertellen dat we onderweg zijn naar Mougas.Dan zie ik de man in de achterzak van zijn wielershirt graaien. Hij haal er een reep uit en geeft die aan mij. Hij laat zijn spierballen zien en zegt er in het Spaans iets bij. Ik begrijp eruit dat de reep goed voor ons is. Ik krijg er kippenvel van. Precies op het juiste moment komt er iemand langs die ons dat geeft wat nodig is. Geweldig!
In Oia hebben we eindelijk ons koffietentje. Maar geen broodjes. Wel twee Madeleines. Het is inmiddels 11.00 uur. De vrouw aan de bar vertelt ons dat er verderop de hoek om een cultureel centrum zit waar we kunnen eten. En jawel, om 11.45 uur hebben we over ons ontbijt en lunch tegelijk. Een half stokbrood met gebakken kip en kaas. Lekker dat dit is!! Hier hebben we zo'n drie kwartier vertoefd en nog maar 6 km te gaan. Onderweg nog lekker foto's gemaakt en rustig aan verder gelopen. Om half drie komen we in de Alberge aan. Mooi mintgroen interieur. We slapen op een 4 persoonskamer met zijn drieën. En.. een heerlijke douche. Wat is er dan lekkerder dan een pilsje met uitzicht op zee. Niemand die mij nog wat doet.