Vigo

Rond kwart over zeven liepen we vanochtend weer de route op richting Vigo. We zijn door meerdere mensen gewaarschuwd dat dit geen leuke route is en dat het allemaal industrieterrein bestrijkt. Misschien hebben we een andere route gehad maar we zijn weer langs mooie plekjes gekomen. We lopen door smalle straatjes met mooie tuinen achter de muren. Als we op hoogte zijn, hebben we vergezichten en we worden voor het grootste gedeelte buiten de drukte gehouden. In Nigran hebben we zowaar om half 10 koffie met een croissant. Precies zoals aangegeven op het kaartje. Vanuit Nigran vervolgen we de weg omhoog richting Vigo. Onderweg zien we pelgrimschelpen en gedroogde kalebassen, waar ze vroeger water in deden tijdens de pelgrimage. Vlak voor de voorstad van Vigo zijn we het spoor even bijster. We vinden geen pijl meer. Als we teruglopen, worden we weer door een oude man de juiste richting uitgewezen. Onderweg zien en horen we veel blaffende honden die gelukkig achter de hekken van de tuinen zitten. De ergste was vlak voor Vigo. Ineens horen we boven ons hard geblaf. Toen ik omhoog keek, zag ik een kop van een enorme herdershond. Door het onverwachtse schrokken we ons beiden helemaal gek. Ik had het kippenvel op mijn armen en benen staan.
Even verder scoren we in een klein winkeltje een bruin stokbrood voor 80 cent. Helemaal blij lopen we verder en vinden we een fantastisch picknick plekje in een soort weiland met aan de rand druivenranken. Vanaf de weg kun je ons net niet zien. Heerlijk was het hier.
Na een dik half uur lopen we verder om de laatste elf kilometer te lopen. Onderweg komen we nog langs een bakker, een kerk en weer verder door een sloppenwijk. Dit was gelukkig maar een klein stukje. Aan het eind van de route zijn we echt het spoor bijster. Nergens pijlen te bekennen en we weten ook niet precies waar de hostel zit. Toch maar even vragen. Hele lieve mensen die ons verder willen helpen, maar eigenlijk zelf een weg niet weten. Uiteindelijk vinden we via Google maps het Hostel. Doodmoe komen we aan. Dan blijkt dat we op een kamer liggen waar het raam niet open kan. De airco gaat eens per dag aan en het is er zo'n 30 graden Celsius. Mmmm hier hadden we niet op gerekend. Maar na een douche en ons zelf gemaakte eten zitten we nu te relaxen in een sfeervolle tv keer die we met zijn tweeen h ben ingepikt. Morgen weer een nieuwe dag.